Ewangelia w/g Łukasza 21,29 - 33

Przykład z figowca

29 I powiedział im przypowieść: «Spójrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa. 30 Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. 31 Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. 32 Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. 33 Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.

EWANGELIA W/G ŚW. MATEUSZA 4,18 - 22

Powołanie pierwszych uczniów

18 Gdy [Jezus] przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. 19 I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». 20 Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. 

21 A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. 22 A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim. 

Także i mnie powołujesz Jezu, abym szedł za Tobą, dlatego daj mi odwagę pozostawienia wszystkiego, co nie pozwala mi być Twoim uczniem, abym stał się jak apostołowie pociągnięci wizją łowienia ludzi.

🙏🙏🙏

Czy słowa prostego człowieka, żyjącego z pracy rąk, mogą mieć jakieś znaczenie? W święto Apostoła Andrzeja, rybaka z Galilei, śpiewamy refren psalmu: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi. Oddając się do dyspozycji Jezusa, musimy, jak Andrzej, być gotowi opuścić swą łódź i iść tam, gdzie jesteśmy posłani. Często jednak odkrywamy, że Jezus potrzebuje nas właśnie razem z łodzią; naszego zawodu, naszej sytuacji rodzinnej, aby Jego głos mógł rozchodzić się także w naszym środowisku, trafiając do tych, których pragnie łowić dla królestwa Bożego.

Mira Majdan, "Oremus" listopad 2006, s. 129

🙏🙏🙏

Pewien mnich, a następnie biskup, o imieniu Jan, żyjący w VII wieku na małej wyspie na Morzu Śródziemnym, mówił, że nas także Jezus powołuje jak niegdyś Szymona, Andrzeja i innych apostołów, wzywając: „Pójdźcie za Mną”. Jeśli odważymy się wyruszyć za Nim, żarliwie szukając naszego Mistrza, na drodze życia często będziemy ranili swe stopy o kamienie namiętności i niespodziewanie upadali w grzechy, a gdy znajdziemy się na błotnistej drodze, mimowolnie będziemy się ślizgać i przewracać. „Ilekroć upadasz i się ranisz – uczył Jan z Karpatos – tylekroć podnoś się z tą samą gotowością i szukaj swego Pana, aż dojdziesz do Niego”.

W Twoje imię, Panie, będę wznosił moje ręce w modlitwach i podnosił się z upadków, gdyż wybrałeś mnie, abym stał się Twoim uczniem i przyjacielem.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

Ewangelia w/g św. Łukasza 21,12 - 19

(Ap 2,10c)
Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia.

Prześladowanie uczniów

12 Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. 13 Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. 14 Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. 15 Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. 16 A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. 17 I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. 18 Ale włos z głowy wam nie zginie. 19 Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie. 

Jezus nie obiecuje swym uczniom łatwego życia. Idziemy za Mistrzem, który według kryteriów tego świata przegrał. Skoro Jezus doznał odrzucenia, to i Jego uczeń powinien być na to gotowy. Szczególnie bolesne jest doświadczenie niezrozumienia bądź odrzucenia ze strony najbliższych. Jezus nie obiecuje w takich sytuacjach jakiejś szybkiej ulgi i natychmiastowego wyjścia z trudności. Obiecuje za to coś o wiele większego: nagrodę za wytrwałość. Trwajmy cały czas przy Jezusie, karmiąc się Jego słowem i Eucharystią, abyśmy byli mocni Jego siłą w chwili próby.

Maciej Zachara MIC, „Oremus” listopad 2001, s. 119

Ewangelia w/g św. Łukasza 21,5 - 11

Zniszczenie świątyni

5 Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, powiedział: 6 «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». 7 Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie?» 

Początek boleści

8 Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: "Ja jestem" oraz: "Nadszedł czas". Nie chodźcie za nimi! 9 I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec». 10 Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. 11 Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. 

Ewangelia w/g św. Łukasza 21,1 - 4

Grosz wdowi

21

1 Gdy podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. 2 Zobaczył też, jak uboga jakaś wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, 3 i rzekł: «Prawdziwie powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. 4 Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie». 

Bóg patrzy nie tyle na to, co Mu dajemy, ile raczej na to, co zatrzymujemy dla siebie. Można oddać Bogu bardzo wiele, zatrzymując przy tym kurczowo coś dla siebie, wołając: „Tego nie ruszać! To moje!”. Można zapraszać Go we wszystkie sfery naszego życia, z wyjątkiem tej, która akurat najbardziej Go potrzebuje. Reagujemy tak z powodu lęku i nieufności. Jeżeli dzisiaj w naszym sercu panuje lęk, pozwólmy, by przezwyciężyła go miłość Jezusa, płynąca z Eucharystii.

Maciej Zachara MIC, „Oremus” listopad 2001, s. 111

Ewangelia w/g św. Mateusza 25,31-46

Sąd Ostateczny

31 Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. 32 I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. 33 Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. 34 Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! 
35 Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; 
byłem spragniony, a daliście Mi pić; 
byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; 
36 byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; 
byłem chory, a odwiedziliście Mnie; 
byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie". 
37 Wówczas zapytają sprawiedliwi: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? 38 Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? 39 Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?" 40 A Król im odpowie: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili". 
41 Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: "Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! 
42 Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; 
byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; 
43 byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; 
byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; 
byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie." 
44 Wówczas zapytają i ci: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?" 45 Wtedy odpowie im: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili". 46 I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego».

Ewangelia w/g św. Łukasza 20,27 - 40

Sprawa zmartwychwstania

27 Wówczas podeszło do Niego kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go 28 w ten sposób: «Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat pojmie ją za żonę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu. 29 Otóż było siedmiu braci. Pierwszy pojął żonę i zmarł bezdzietnie. 30 [Pojął ją] drugi, 31 a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. 32 W końcu umarła ta kobieta. 33 Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę».
34 Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. 35 Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. 36 Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. 37 A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa „O krzewie”, gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. 38 Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją». 39 Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: «Nauczycielu, dobrze powiedziałeś». 40 I już o nic nie śmieli Go pytać.

🙏🙏🙏

Chrześcijaństwo, zaszczepione w Wietnamie w XVI wieku, wzrastało na glebie użyźnionej krwią wielu męczenników. Byli wśród nich mężczyźni i kobiety, duchowni i świeccy, biskupi i ludzie prości. Większość spośród męczenników wspominanych w dzisiejszej liturgii to Wietnamczycy, ale nie brak też Hiszpanów i Francuzów. Obecnie chrześcijaństwo w Wietnamie nie jest już tak surowo zwalczane jak w minionych wiekach, lecz nadal nie cieszy się pełną swobodą. Jako członkowie jednej rodziny Kościoła, wesprzyjmy dziś modlitwą chrześcijan żyjących w tym odległym kraju, wypraszając im żywą wiarę oraz wytrwałość i męstwo w świadczeniu o Jezusie.

Bogna Paszkiewicz, "Oremus" listopad 2007, s. 105-106

🙏🙏🙏

Jezus rozmawiał z kilkoma saduceuszami, którzy nie wierzyli w zmartwychwstanie, a relację z Bogiem rozumieli wyłącznie w wymiarze życia doczesnego. Chcąc Go sprowokować i ośmieszyć Jego naukę, przedstawili absurdalny przypadek kobiety mającej siedmiu mężów, braci umierających jeden po drugim. Skoro wszyscy zmartwychwstaną – drwiąco pytają faryzeusze – to z kim wtedy będzie ta zamężna kobieta? Jezus nie daje się wpędzić w pułapkę tych dywagacji. Wyjaśniając prawdę o przyszłym życiu, stwierdza, że nie można stosować do jego opisu kategorii tego świata. Życie wieczne to nie proste przedłużenie naszej ziemskiej egzystencji. Po zmartwychwstaniu będziemy przeżywali wszystko w Bożym wymiarze. Dotyczyć to będzie także relacji międzyludzkich, takich jak więzi rodzinne czy małżeńskie. Zmartwychwstanie to nowy rodzaj życia.

Panie Jezu, utwierdzaj mnie w nadziei zmartwychwstania i przygotuj przez pełnienie uczynków miłosierdzia do życia z Tobą w wieczności.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

Ewangelia w/g św. Łukasza 19,45 - 48

Wypędzenie przekupniów

1945 Potem wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. 46 Mówił do nich: «Napisane jest: Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców»*.

Nauczanie w świątyni

47 I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie. 48 Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.

Ewangelia w/g św. Łukasza 19,41 -44

Zapowiedź upadku miasta

41 Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim 42 i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. 43 Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. 44 Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą, a nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia».

Ewangelia w/g św. Łukasza 19,11 -28

Przypowieść o minach

11 Gdy słuchali tych rzeczy, dodał jeszcze przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi. 12 Mówił więc: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić. 13 Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: "Zarabiajcie nimi, aż wrócę". 14 Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: "Nie chcemy, żeby ten królował nad nami". 15 Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał. 16 Stawił się więc pierwszy i rzekł: "Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min". 17 Odpowiedział mu: "Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami!" 18 Także drugi przyszedł i rzekł: "Panie, twoja mina przyniosła pięć min". 19 Temu też powiedział: "I ty miej władzę nad pięciu miastami!" 20 Następny przyszedł i rzekł: "Panie, tu jest twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce. 21 Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył, i żąć, czegoś nie posiał". 22 Odpowiedział mu: "Według słów twoich sądzę cię, zły sługo! Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: chcę brać, gdzie nie położyłem, i żąć, gdziem nie posiał. 23 Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał". 24 Do obecnych zaś rzekł: "Odbierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min". 25 Odpowiedzieli mu: "Panie, ma już dziesięć min". 26 "Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. 27 Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach"». 
28 Po tych słowach ruszył na przedzie, zdążając do Jerozolimy. 

🙏🙏🙏

Maryja złożyła Bogu z siebie ofiarę w zaraniu swego świadomego życia, pod natchnieniem Ducha Świętego. Działanie Boga w naszych sercach przekracza to, co potrafimy zrozumieć i odczuć, a Jego łaska udziela się nam, zanim zaczniemy być tego świadomi. Dlatego tak ważne jest, abyśmy czuwali i zawsze troszczyli się o pokój swojego serca. Zachowując serce w pokoju, rozpoznamy czas naszego nawiedzenia przez łaskę.

Aneta Zalesińska, "Oremus" listopad 2002, s. 91

🙏🙏🙏

Chrystus po swoim Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu powróci w chwale, by dokonać sądu. Do tego czasu zostawił nam, jak ów człowiek znakomitego rodu z przypowieści, swój majątek, abyśmy wykorzystali go w dobry sposób. Każdy z nas jest obdarowany. W przypowieści o minach słudzy otrzymali po równo – każdy jedną minę, w historii o talentach opowiedzianej przez ewangelistę Mateusza zostali obdarowani w różny sposób, jedni bardziej, drudzy mniej. Nie wielkość daru jest ważna, lecz to, co z nim zrobimy. Bo przyjdzie dzień, kiedy każdy będzie musiał rozliczyć się przed Bogiem z tego, jak zarządzał swymi talentami, co zrobił ze swoim życiem, czy dobrze wykorzystał to, co mu ofiarowano.

Boże, daj mi poznać, co mam czynić, i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

Ewangelia w/g św. Łukasza 19,1 - 10

Zacheusz

19

1 Potem wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. 2 A [był tam] pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. 3 Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. 4 Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. 5 Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu». 6 Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. 7 A wszyscy, widząc to, szemrali: «Do grzesznika poszedł w gościnę». 8 Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie». 9 Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. 10 Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło». 

🙏🙏🙏

Jezus przynagla Zacheusza, by czym prędzej zszedł z sykomory i pobiegł do swojego domu. Tam się spotkają. Innym razem do uzdrowionego paralityka powiedział: „Wstań, weź łóżko i wracaj do swego domu” (Mt 9, 6). Zaraz po tym, jak powołał celnika Lewiego, zasiadł do stołu w jego domu, a „razem z Jezusem i Jego uczniami siedziało wielu celników i grzeszników” (Mk 2, 15). Jezus pragnie spotkać nas w naszym domu. Chce, byśmy Go poznawali przede wszystkim wśród najbliższych nam osób, aby tam promieniowało Jego miłosierdzie.

Przyjdź, Panie Jezu, w gościnę do mojego domu i napełnij go radością, miłością i pokojem.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

PSALM 69

Błaganie uciśnionego

2  Wybaw mnie, Boże, 
bo woda mi sięga po szyję. 
3 Ugrzązłem w mule topieli 
i nie mam nigdzie oparcia, 
trafiłem na wodną głębinę 
i nurt wody mnie porywa. 
4 Zmęczyłem się krzykiem 
i ochrypło mi gardło, 
osłabły moje oczy, 
gdy czekam na Boga mojego. 
5 Liczniejsi są od włosów mej głowy 
nienawidzący mnie bez powodu; 
silni są moi wrogowie, 
nieprzyjaciele zakłamani; 
czyż mam oddać to, czegom nie porwał? 

6 Boże, Ty znasz moją głupotę 
i występki moje nie są zakryte przed Tobą. 
7 Niech przeze mnie nie wstydzą się ci, co Tobie ufają, 
Panie, Boże Zastępów. 
Niech przeze mnie się nie rumienią ci, którzy Ciebie szukają, 
Boże Izraela! 
8 Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie 
i hańba twarz mi okrywa. 
9 Dla braci moich stałem się obcym 
i cudzoziemcem dla synów mej matki. 
10 Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera 
i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie. 
11 Trapiłem siebie postem, 
a spotkały mnie za to zniewagi. 
12 Przywdziałem wór jako szatę 
i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych. 
13 Mówią o mnie siedzący w bramie 
i śpiewają pieśni ci, co piją sycerę. 

14 Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie, 
w czasie łaskawości, o Boże; 
wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, 
w zbawczej Twej wierności! 
15 Wyrwij mnie z bagna, abym nie zatonął, 
wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą, 
i z wodnej głębiny! 
16 Niechaj mnie nurt wody nie porwie, 
niech nie pochłonie mnie głębia, 
niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy! 
17 Wysłuchaj mnie, Panie, bo Twoja łaska pełna jest dobroci; 
wejrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia! 
18 Nie kryj swego oblicza przed Twoim sługą; 
prędko mnie wysłuchaj, bo jestem w ucisku. 
19 Zbliż się do mnie i wybaw mnie; 
uwolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów! 

20 Ty znasz moją hańbę, 
mój wstyd i mą niesławę; 
wszyscy, co mnie dręczą, są przed Tobą. 
21 Hańba złamała moje serce i sił mi zabrakło, 
na współczującego czekałem, ale go nie było, 
i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem. 
22 Dali mi jako pokarm truciznę, 
a gdy byłem spragniony, poili mnie octem. 
23 Niech stół ich stanie się dla nich pułapką, 
potrzaskiem - ich biesiada ofiarna. 
24 Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli; 
spraw, by lędźwie ich zawsze się chwiały. 
25 Wylej na nich swoje oburzenie, 
niech ich ogarnie żar Twojego gniewu! 
26 Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem, 
a w ich namiotach niech braknie mieszkańców! 
27 Bo prześladowali tego, kogoś Ty poraził, 
i przyczynili bólu temu, któregoś ty zranił. 
28 Do winy ich dodaj winę, 
niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia. 
29 Niech zostaną wymazani z księgi żyjących 
i niech nie będą zapisani z prawymi! 

30 Ale ja jestem nędzny i zbolały; 
niech pomoc Twoja, Boże, mię strzeże! 
31 Pieśnią chcę chwalić imię Boga 
i dziękczynieniem Go wysławiać. 
32 Milsze to Bogu niźli bawół, 
niż cielec, co ma [już] rogi i racice. 
33  Patrzcie i bądźcie radośni, ubodzy, 
niech ożyje wasze serce, którzy szukacie Boga. 
34 Bo Pan wysłuchuje biednych 
i swoimi więźniami nie gardzi. 

35 Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, 
morza i wszystko, co w nich się porusza. 
36 Albowiem Bóg ocali Syjon 
i zbuduje miasta Judy: 
tam będą mieszkać i mieć posiadłość; 
37 i potomstwo sług Jego ją odziedziczy, 
a miłujący Jego imię tam przebywać będę.