Trzeba porzucić wszystko, aby iść za Jezusem
Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę. Wtem przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: „Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz”.
Jezus mu odpowiedział: „Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł wesprzeć”.
Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: „Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca”.
Lecz Jezus mu odpowiedział: „Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych”.
🙏🙏🙏
Istnieją różne stany życia w Kościele. Słudzy ołtarza różnych stopni, przedstawiciele życia konsekrowanego, świeccy. Wszyscy tworzą jeden Lud Boży, bo każdy jednakowo jest uczniem umiłowanym przez Jezusa. Stąd jest oczywiste, że moja droga ucznia jest drogą posłusznego kroczenia za Mistrzem. Jak z uczniami do Emaus, tak Jezus idzie razem ze mną. Dziś zadaję sobie pytanie: Kto kogo prowadzi? Jezus nie prowadzi mnie drogą przypadkową. To droga do świętości. Nie ukrywa przede mną, że może to być droga niewygodna. Ale zapewnia, że jeśli będę szedł wiernie za Nim, to o wszystko inne On sam się zatroszczy. Może jednak to ja chcę wskazywać drogę Jezusowi, bo uważam, że Jego wymagania są zbyt wysokie, a ja przecież sam wiem, co dla mnie lepsze. Nie mogę jednak zapominać, że celem mojego życia nie jest coś, lecz Ktoś.
Panie, chcę być Twoim dobrym uczniem i iść drogą wskazaną przez Ciebie. Niech Twój Duch pomaga mi coraz lepiej rozumieć Twoje drogi i podążać nimi w radosnym posłuszeństwie.
Panie, chcę być Twoim dobrym uczniem i iść drogą wskazaną przez Ciebie. Niech Twój Duch pomaga mi coraz lepiej rozumieć Twoje drogi i podążać nimi w radosnym posłuszeństwie.
„Ewangelia 2019”
ks. Janusz Lekan
Edycja Świętego Pawła
