Oszczerstwa uczonych w Piśmie
22 A uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili: «Ma Belzebuba i mocą władcy złych duchów wyrzuca złe duchy».
23 Wtedy przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: «Jak może szatan wyrzucać szatana? 24 Jeśli jakieś królestwo jest wewnętrznie skłócone, takie królestwo nie może się ostać. 25 I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. 26 Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i jest ze sobą skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. 27 Nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i dopiero wtedy dom jego ograbi.
23 Wtedy przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: «Jak może szatan wyrzucać szatana? 24 Jeśli jakieś królestwo jest wewnętrznie skłócone, takie królestwo nie może się ostać. 25 I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. 26 Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i jest ze sobą skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. 27 Nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i dopiero wtedy dom jego ograbi.
28 Zaprawdę, powiadam wam: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. 29 Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego». 30 Mówili bowiem: «Ma ducha nieczystego».
+++
Chrystus robi wszystko, żeby doprowadzić nas do Boga. Jednocześnie przestrzega nas przed złem, które może nas łudzić resztkami dobra, jakie w sobie nosi. Bóg nigdy nie daje nam resztek, ale samą pełnię Dobra, jaką jest On sam. Pragnąć wiele od Boga spodziewać się po innych tylko dobra; to jakby wyjść na spotkanie Chrystusa.
o. Krzysztof Mądel SJ, „Oremus” styczeń 2001, s. 88
+++
Życie jest pierwszym i najważniejszym darem, jaki otrzymaliśmy od Boga. Jest też naszym powołaniem. „Abyś mógł żyć” (por. Pwt 30, 19) – od tego Bożego pragnienia wszystko się zaczęło. W dzisiejszej Ewangelii czytamy, że nie może przetrwać wewnętrznie skłócone królestwo lub dom. Podobnie człowiek niepogodzony ze swoim życiem przeżywa konflikt i rozdarcie. Niekiedy tak trudno podziękować Bogu za to, że jesteśmy, za swoje życie. A to początek drogi, by w końcu pokochać siebie.
Boże, Ty przenikasz i znasz mnie, wiesz, kiedy kładę się i wstaję, i czytasz z daleka w moich myślach. Ze wszystkich stron mnie ogarniasz i kładziesz na mnie swą rękę. Będę Cię sławić, bo dokonujesz w moim życiu potężnych cudów (por. Ps 139).
„Ewangelia 2018”Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
