Nawiedzenie
39 W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [ziemi] Judy. 40 Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. 41 Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. 42 Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: «Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. 43 A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? 44 Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. 45 Błogosławiona [jest], która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».
Emmanuelu, nasz Królu i prawodawco, przyjdź nas zbawić, nasz Panie i Boże.
Oto Chrystus, nasz Ukochany, nadchodzi! Woła nas na spotkanie, chce szeptać nam o swej miłości. Czy jednak „dusza nasza oczekuje Pana”? On naprawdę jest Bogiem z nami. Dlatego nie musimy się lękać nikogo ani niczego, bo On jest pośród nas i w nas znajduje swoją radość. Niech i nasze serca mocniej biją w Jego obecności, która przynosi nam zbawienie.
Paweł Bieliński, „Oremus” grudzień 2001, s. 80
