Ustanowienie ofiary Nowego Przymierza
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa
Jego uczniowie: "Gdzie chcesz, żebyśmy przygotowali Ci spożywanie
Paschy?" I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: "Idźcie
do miasta, a spotka was człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim i
tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: Gdzie jest
dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On
wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla
nas". Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, a tam znaleźli
wszystko, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. A gdy jedli,
wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im, mówiąc:
"Bierzcie, to jest Ciało moje". Potem wziął kielich i odmówiwszy
dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: "To
jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę,
powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do
owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym". Po odśpiewaniu
hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.
🙏🙏🙏
Bóg nie chce, byśmy zadowalali się małym ani tym bardziej byśmy żyli w
niedostatku. On zawsze daje ponad miarę. Po obfitym połowie sieci
ledwie wytrzymują ciężar ryb, a po cudownym rozmnożeniu chleba kosze są
wypełnione po brzegi tym, co pozostało. W dzisiejszej uroczystości
świętujemy niezmierzoną hojność naszego Boga; który dał nam Krew i Ciało
swego Syna, byśmy już nie żyli w jakimkolwiek braku. Byśmy mieli
wszystko: Jego samego, który pozostał z nami na zawsze.
Jacek Szymczak OP, "Oremus" czerwiec 2009, s. 47
🙏🙏🙏
Powtarzamy dziś za św. Tomaszem z
Akwinu: „Wielbię Twój Majestat skryty w Hostii tej”. W czym Bóg mógłby
lepiej się ukryć niż w okruszynie chleba i kropli wina? Eucharystia to
wielki sakrament pokory Boga. Wszechmogący Stwórca i Zbawiciel ukrył się
pod postacią codziennego pokarmu, by stać się jeszcze bardziej Bogiem z
nami i dla nas. W uroczystość Bożego Ciała wychodzimy na ulice miast i
wsi, by publicznie wyznać wiarę w Niego. Staramy się robić to jak
najpiękniej, stąd dekoracje, śpiew, odświętne stroje. Jednak to wszystko
ma sens tylko wówczas, gdy przyjmiemy Pana i przyznamy się do Niego
najpierw w naszych sercach. One są tym miejscem, do którego Chrystus
bardzo pragnie przyjść i uczynić w nim swoje mieszkanie.
Jezu
Chryste, pragnę bardzo, byś jak najczęściej przychodził do mojego serca i
w nim zamieszkiwał. Usuń mocą swej łaski to, co się temu sprzeciwia,
wzmocnij moją wiarę i rozpal miłość.
„Ewangelia 2018”
Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
