Zrywanie kłosów w szabat
23 Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. 24 Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?» 25 On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i poczuł głód, on i jego towarzysze? 26 Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». 27 I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. 28 Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».
+++
Żadne prawo, nawet najlepsze, nie może zbawić człowieka. Zbawia tylko Bóg. To samo odnosi się do prawa w Kościele. Nieporozumieniem byłaby próba zastąpienia żywej relacji z Chrystusem drobiazgowym wypełnianiem zwyczajów i przepisów. Jezus wielokrotnie piętnował taką postawę wśród faryzeuszy. Czy wolno nam zatem odrzucić prawo, potraktować je jako nieprzydatne w duchowym pielgrzymowaniu? Żadną miarą! Najwyższym prawem Kościoła jest zbawienie dusz – głosi starożytna maksyma. Prawo Kościoła pomaga nam ukierunkować się na życie wieczne.
Panie Jezu, proszę Cię o łaskę mądrości i roztropności, bym posługując się ludzkimi tradycjami, zwyczajami i prawami, przybliżał się do Ciebie. Pomóż mi zrozumieć prawdę, że doskonałym wypełnieniem prawa jest miłość.
„Ewangelia 2018”Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
