Objawienie Ojca i Syna
21 W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
22 Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Przywilej uczniów
23 Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. 24 Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».
🙏🙏🙏
Na naszych oczach spoczywa zasłona, która nie pozwala nam widzieć rzeczywistości takiej, jaką jest. Brak wiary, grzech i lęk sprawiają, że nie dostrzegamy dobra, piękna i prawdy. Wydaje nam się, że Boga nie ma, a jeśli jest, to nie interesuje się naszym życiem. Pan Jezus przychodzi, aby zdjąć zasłonę z naszych oczu. Do Niego dzisiaj wołajmy: Panie, otwórz nasze oczy, abyśmy zobaczyli cuda Twojej miłości! Otwórz nasze uszy, abyśmy usłyszeli słowa prawdy!
O. Jakub Kruczek OP, „Oremus” grudzień 2003, s. 12
🙏🙏🙏
Jakie tajemnice zostały zakryte przed mądrymi i roztropnymi, a objawione prostaczkom? To tajemnice tego, kim jest Ojciec dla Syna. Człowiek uważający siebie za mądrego i roztropnego, polega tylko na sobie, wszystko sam wie najlepiej. Nigdy nie poczuje się synem i nie pokocha Ojca, ponieważ Go nie potrzebuje; tajemnica Boga jest przed nim zakryta. Tymczasem człowiek prosty i słaby czuje ogromną potrzebę więzi z Ojcem. Tylko w Jego miłości może się rozwinąć i przezwyciężyć swoją słabość. Odkryje tajemnicę Boga na tyle, na ile miłość do Ojca stanie się jego radością, siłą rozwoju, nadzieją.
Ks. Jan Konarski, "Oremus" grudzień 2006, s. 12
🙏🙏🙏
Czas Kościoła odmierza liturgia uobecniająca najważniejsze wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa. Każdy okres roku liturgicznego jest z Nim związany. Wielki Post to czas pokuty i nawrócenia. Wielkanoc i następujący po niej okres wielkanocny to czas radości płynącej ze Zmartwychwstania. I wreszcie Adwent – czas oczekiwania i nadziei. To początek każdego roku liturgicznego. Dzięki niemu łatwiej nam spojrzeć na własne życie z perspektywy Bożej obietnicy. Zwracając się do uczniów, Jezus nazywa ich szczęśliwymi, gdyż widzą i słyszą to, o czym wcześniej marzyli prorocy i królowie Starego Testamentu. Tym bardziej szczęśliwi jesteśmy my, którzy mamy możliwość bycia tak blisko naszego Pana. W Adwencie uczymy się pragnąć jeszcze mocniej zjednoczenia z Chrystusem.
Panie Jezu, przez sakramenty święte dajesz mi siebie samego. Uczyń moje serce otwartym na Twoje słowo i łaskę.
„Ewangelia 2018”
Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
