Uzdrowienia nad jeziorem
29 Stamtąd podążył Jezus dalej i przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. 30 I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg Jego, a On ich uzdrowił. 31 Tłumy zdumiewały się widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga Izraela.
Drugie rozmnożenie chleba
32 Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: «Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze». 33 Na to rzekli Mu uczniowie: «Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba żeby nakarmić takie mnóstwo?» 34 Jezus zapytał ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem i parę rybek». 35 Polecił ludowi usiąść na ziemi; 36 wziął siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. 37 Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.
+++
Gdy Bóg jest naszym pasterzem, niczego nam nie brakuje. Tylko czy rzeczywiście nim jest? Czy słuchamy Jego głosu? Czy idziemy za Nim, dokądkolwiek nas prowadzi? On chce, abyśmy „po wieczne czasy” zamieszkali w Jego domu. Już teraz pragnie nas w nim ugościć, karmiąc nas swoim Ciałem i pojąc swoją Krwią – nie wyczerpującym się nigdy źródłem życia wiecznego. Już teraz więc dokonuje się dzieło naszego zbawienia. Czy to dostrzegamy?
Paweł Bieliński, „Oremus” grudzień 2001, s. 18
