Przemienienie Pańskie
(Mk 9, 2-10)
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden wytwórca sukna na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy powstać z martwych.
🙏🙏🙏
Widzieć więcej, niż się wydaje, widzieć naprawdę... Cud Przemienienia to otwarcie oczu Apostołów. Ujrzeli chwałę to znaczy olśniewające piękno przebóstwionego człowieczeństwa Jezusa. Ten sam cud dzieje się i teraz, gdy przez wiarę Bóg pozwala nam widzieć więcej i dostrzec tę samą chwałę, to samo piękno w świecie, w drugim człowieku i w sobie samych. Szatan często kusi nas wizją nieuchronnie złego świata, którego nie da się zmienić. W tajemnicy Przemienienia Bóg mówi do nas: "Wszystko stworzyłem dla chwały".
o. Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" sierpień 2006, s. 28
🙏🙏🙏
Dobrze wiemy, jak trudno poznać drugiego człowieka, nawet gdy żyje się z nim pod jednym dachem. Być może najbliższym uczniom Jezusa wydawało się, że wiedzą o Nim wszystko. Jednak to, czego doświadczyli na górze Tabor, całkowicie ich zaskoczyło. Jezus przemienił się wobec nich, czyli odsłonił rąbek tajemnicy boskiego życia. Przez wydarzenie na Górze Przemienienia Jezus przygotowywał uczniów na doświadczenie Kalwarii – góry Krzyża. Także dziś Bóg wyprowadza nas „z dala od ludzi na wysoką górę”, by dać nam doświadczyć swojej bliskości i piękna. Spróbujmy, ogarniając pamięcią historię naszej wiary, dostrzec w niej takie momenty – nasz Tabor.
Panie Jezu Chryste, dziękuję Ci za te chwile w moim życiu, kiedy dane mi było doświadczyć Twojej obecności, miłości i piękna. Wierzę głęboko, że jesteś blisko.
„Ewangelia 2018”
Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
