Drugie rozmnożenie chleba
1 W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był [z Nim] i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: 2 «Żal Mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. 3 I jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze, bo niektórzy z nich przyszli z daleka». 4 Odpowiedzieli uczniowie: «Jakże tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?» 5 Zapytał ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem». 6 I polecił tłumowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je podawali. I podali tłumowi. 7 Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo, i polecił je rozdać. 8 Jedli do syta, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. 9 Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił. 10 Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty.
+++
Z wielką troską Jezus myślał o tłumach, które przyszły Go słuchać na pustyni. „Jeśli ich puszczę do domu głodnych, w drodze opadną z sił” (Mk 8, 3). Z nie mniejszą miłością myśli o nas. Dlatego mamy Eucharystię, chleb pielgrzymów. Tak jak nasze ciało, aby być zdrowe, silne i pełne życia, potrzebuje jedzenia, tak dusza również domaga się pokarmu, pokarmu duchowego. I Jezus daje nam go w sakramencie Eucharystii i w swoim Słowie. Wielką lekkomyślnością ze strony osoby wierzącej jest nieprzystępowanie do Komunii św. z błahych powodów.
O Święta Uczto, na której pożywamy Chrystusa, odnawiamy pamięć Jego Męki, duszę napełniamy łaską i otrzymujemy zadatek przyszłej chwały.
„Ewangelia 2018”Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
