MSZA WIECZERZY PAŃSKIEJ
OSTATNIA WIECZERZA
J 13,1 - 15
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: "Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?" Jezus mu odpowiedział: "Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później". Rzekł do Niego Piotr: "Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał". Odpowiedział mu Jezus: "Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną". Rzekł do Niego Szymon Piotr: "Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!" Powiedział do niego Jezus: "Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy". Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: "Nie wszyscy jesteście czyści". A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: "Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem".
+++
Kiedy Jezus umywa uczniom nogi, myślę: to Eucharystia. Dotknąć człowieka, pozwolić na bliskość, nie bać się brudnych miejsc, w końcu obmyć je. Mistrz służy i pochyla się przed swoimi uczniami. Ale ten znak swoją głębię uzyskuje dopiero na Krzyżu. Dopiero tam zostajemy obmyci z grzechu i dotknięci łaską w naszej słabości. W Krzyżu też przychodzi zrozumienie uczty, łamania chleba, kielicha.
O. Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Wielki Post i Triduum Paschalne 2008, s. 199
+++
Mamy miłować się tak, jak sami zostaliśmy umiłowani. A miłość Boga do człowieka jest nieskończona. Święty Bernard ujął to tak: „Miarą miłowania Boga jest miara bez miary”. Lekarz wobec pacjenta nie ma jakiejś określonej miary zdrowia, którą chce mu przywrócić. On pragnie dla chorego jak najlepiej. Nie istnieje też żadna miara, jaką mamy kochać Boga. Mamy Go kochać tak, jak możemy, czyli bez miary. Tak jak sami zostaliśmy umiłowani przez Niego w Jezusie Chrystusie. Rozpoczynamy dziś celebrację największych tajemnic naszej wiary. Triduum Paschalne to święto prawdziwej miłości Boga do człowieka, miłości bez miary.
Panie Jezu, Ty przed Męką, umywając uczniom nogi, dałeś mi przykład pokornej służby i odkryłeś najgłębszy sens miłości. Racz napełnić moje serce szczerą miłością ku Tobie i moim bliźnim.
„Ewangelia 2018”Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
