Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: ”Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?”.
Jezus mu odpowiedział: ”Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?”.
On rzekł: ”Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego”.
Jezus rzekł do niego: ”Dobrześ odpowiedział. To czyń, a będziesz żył”.
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: ”A kto jest moim bliźnim?”. Jezus, nawiązując do tego, rzekł:
”Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: »Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał«.
Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?”. On odpowiedział: ”Ten, który mu okazał miłosierdzie”. Jezus mu rzekł: ”Idź, i ty czyń podobnie”.
🙏🙏🙏
Zbawienie to nie tylko sprawa własna ludzi albo tylko zależna od Boga. To rzeczywistość, która tworzy się w spotkaniu Bożego daru z wolną wolą człowieka. To toczący się codziennie dialog Boga i człowieka na temat zbawienia. Bóg mówi: – Kochaj całym sercem, kochaj jak siebie samego. Człowiek pyta: – Kogo mam kochać?. Bóg mówi: – Wszystkich, których spotkasz na swojej drodze. Wszystkich bez wyjątku, bo chodzi przecież o osiągnięcie zbawienia, a ku temu nie ma innej drogi niż całkowita miłość. Jezus, który z troską pochyla się nad wszystkimi „wpółumarłymi”, zachęca dziś na nowo do odpowiedzi czynem. Widząc potrzebę miłości, należy działać, a nie pytać, czy temu lub tamtemu człowiekowi warto okazać miłosierdzie. Zbawienie to logika Bożej miłości, która pochyla się nad każdym. On postawił mnie tam, gdzie jestem, nie po to, abym wzbudzał pytania, lecz był odpowiedzią.
Wdzięczny jestem, Panie Boże, że w swoim Synu obdarzyłeś mnie pełnią swojej miłości. Daj mi odwagę i wytrwałość w jej przyjmowaniu, abym moimi czynami okazywał ją tym, którzy tego potrzebują.
Wdzięczny jestem, Panie Boże, że w swoim Synu obdarzyłeś mnie pełnią swojej miłości. Daj mi odwagę i wytrwałość w jej przyjmowaniu, abym moimi czynami okazywał ją tym, którzy tego potrzebują.
„Ewangelia 2019”
ks. Janusz Lekan
Edycja Świętego Pawła
