Burza na jeziorze
35 Owego dnia, gdy zapadł wieczór, rzekł do nich: «Przeprawmy się na drugą stronę». 36 Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. 37 A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała [wodą]. 38 On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» 39 On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!» Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza. 40 Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!» 41 Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?»
+++
Kim jest dla Ciebie Jezus? Kim jest Ten, który rozkazuje wichrowi? Kim jest Ten, który mówi o Tobie, że brak Ci wiary? Mówi o Tobie, że jesteś strachliwy. On jest Tym, który daje odwagę, męstwo – tylko poproś.
ks. Jan Augustynowicz, „Oremus” styczeń 2006, s. 70
+++
Uciszenie burzy na morzu jest w Piśmie Świętym znakiem wszechmocy Bożej. Wystarczy sięgnąć do Księgi Psalmów, by przeczytać pełne dziękczynienia wyznanie: „W swej udręce wołali do Pana, a On ich wybawił z ucisku. Rozkazał sztormowi, a nastała cisza, uspokoiły się fale morskie. A oni cieszyli się, że umilkły” (Ps 107, 28-30 a). Apostołowie, dobrze znający te i podobne wersety Pisma, mogli teraz na własne oczy zobaczyć, kim jest Jezus. Ich serca napełniły się Bożą bojaźnią. Warto odnieść to wydarzenie do naszego życia. Ono jest jak łódź, nierzadko miotana falami. Pamiętajmy jednak, że pośród nas jest Chrystus, nasza nadzieja. Jeśli więc przychodzą na nas takie lub inne burze, jeszcze więcej zawierzajmy Mu samych siebie.
Panie Jezu Chryste, Ty jednym słowem rozkazałeś wzburzonym morskim falom, by ucichły i były Tobie posłuszne. Czuwaj nade mną!
„Ewangelia 2018”Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
