SŁOWA EWANGELII w/g św. MARKA 14, 12 - 16, 22 - 26

 

 Ustanowienie ofiary Nowego Przymierza

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: "Gdzie chcesz, żebyśmy przygotowali Ci spożywanie Paschy?" I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: "Idźcie do miasta, a spotka was człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas". Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, a tam znaleźli wszystko, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im, mówiąc: "Bierzcie, to jest Ciało moje". Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: "To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym". Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.

🙏🙏🙏

 

Bóg nie chce, byśmy zadowalali się małym ani tym bardziej byśmy żyli w niedostatku. On zawsze daje ponad miarę. Po obfitym połowie sieci ledwie wytrzymują ciężar ryb, a po cudownym rozmnożeniu chleba kosze są wypełnione po brzegi tym, co pozostało. W dzisiejszej uroczystości świętujemy niezmierzoną hojność naszego Boga; który dał nam Krew i Ciało swego Syna, byśmy już nie żyli w jakimkolwiek braku. Byśmy mieli wszystko: Jego samego, który pozostał z nami na zawsze.
Jacek Szymczak OP, "Oremus" czerwiec 2009, s. 47

🙏🙏🙏

 

Powtarzamy dziś za św. Tomaszem z Akwinu: „Wielbię Twój Majestat skryty w Hostii tej”. W czym Bóg mógłby lepiej się ukryć niż w okruszynie chleba i kropli wina? Eucharystia to wielki sakrament pokory Boga. Wszechmogący Stwórca i Zbawiciel ukrył się pod postacią codziennego pokarmu, by stać się jeszcze bardziej Bogiem z nami i dla nas. W uroczystość Bożego Ciała wychodzimy na ulice miast i wsi, by publicznie wyznać wiarę w Niego. Staramy się robić to jak najpiękniej, stąd dekoracje, śpiew, odświętne stroje. Jednak to wszystko ma sens tylko wówczas, gdy przyjmiemy Pana i przyznamy się do Niego najpierw w naszych sercach. One są tym miejscem, do którego Chrystus bardzo pragnie przyjść i uczynić w nim swoje mieszkanie.

Jezu Chryste, pragnę bardzo, byś jak najczęściej przychodził do mojego serca i w nim zamieszkiwał. Usuń mocą swej łaski to, co się temu sprzeciwia, wzmocnij moją wiarę i rozpal miłość. 

„Ewangelia 2018”
Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła 

SŁOWA EWANGELII w/g św. MARKA 10, 28 - 31

 

Nagroda za dobrowolne ubóstwo

28 Wtedy Piotr zaczął mówić do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą». 29 Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól 30 z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. 31 Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi».

🙏🙏🙏

 

Co oznacza zostawić wszystko dla Boga? Ksiądz Józef Tischner wyjaśniał, że religijne doświadczenie własności polega na tym, że wszystko jest nasze, a jednocześnie wszystko nie jest nasze. Jeśli my sami jesteśmy Boga, wszystko, co jest Boga, jest też i nasze. Jeśli nie jesteśmy Boga, wówczas właściwie nic nie jest nasze. Wtedy to nie my posiadamy rzeczy, lecz rzeczy posiadają nas, i nie wiadomo do końca, czy człowiek jest własnością auta, czy auto człowieka.

Panie Jezu, proszę Cię dziś za ludzi zniewolonych przywiązaniem do rzeczy materialnych. Uczyń ich wolnymi, uzdrów ich serca z nieuporządkowanych pragnień i chroń przed pokusą chciwości. 

„Ewangelia 2018”
Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. Marka 10, 17 - 27

 

Należy wszystko porzucić, aby iść za Jezusem

Bogaty młodzieniec*

10 ¹⁷ Gdy wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» ¹⁸ Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg*. ¹⁹ Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę»*. ²⁰ On Mu rzekł: «Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości». ²¹ Wtedy Jezus spojrzał z miłością na niego i rzekł mu: «Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!» ²² Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Niebezpieczeństwo bogactw*

²³ Wówczas Jezus spojrzał wokoło i rzekł do swoich uczniów: «Jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego». ²⁴ Uczniowie zdumieli się na Jego słowa, lecz Jezus powtórnie rzekł im: «Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego <tym, którzy w dostatkach pokładają ufność>*. ²⁵ Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego». ²⁶ A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: «Któż więc może się zbawić?» ²⁷ Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe».



                                                                             🙏🙏🙏


Młody człowiek szuka woli Bożej, pyta Chrystusa o drogę. Chrystus wskazuje mu ścieżkę niezawodnie prowadzącą do nieba, ale stromą. Na tej ścieżce trzeba właściwie wszystko stracić, ale bliskość Chrystusa jest wyraźna. Niestety, młodemu człowiekowi brak odwagi do pójścia tą drogą. Wycofuje się. Ścieżka jednak pozostaje i czeka. Czeka także na nas. Owa stroma ścieżka do Boga to przecież nie tylko nasze powołanie, ale również każda chwila naszego życia. Każda z nich kryje w sobie wiele różnych form dobra, ale tylko jedną formę świętości. I to właśnie ją mamy wybierać.
Krzysztof Mądel SJ, „Oremus”, luty/marzec 2000, s. 113

🙏🙏🙏

W życiu nie chodzi o to, aby niczego nie mieć. Trzeba posiadać w sposób wolny i nie zapominać, że rzeczy są środkiem do celu, a nie celem. Bywa, że stan posiadania staje się źródłem lęku. To są kajdany, które sami sobie nakładamy, a z nich – paradoksalnie – najtrudniej się oswobodzić. Chcesz być wolny i stać się moim uczniem? – mówi Jezus do bogatego człowieka – „Idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim” (Mk 10, 21). Aby posiąść najcenniejszy skarb królestwa Bożego nie wystarczy być sprawiedliwym i dobrym dla innych. Trzeba zrobić krok w stronę wolności. „Idź!” – mówi Jezus.

Panie Jezu Chryste, Ty wiesz najlepiej, o ile różnych spraw i rzeczy codziennie się martwię. Pragnę, by było we mnie więcej ufności w Twoją Opatrzność.

„Ewangelia 2018”
Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. MATEUSZA 28,16 - 20

JEZUS UKAZUJE SIĘ UCZNIOM

Ostatni rozkaz

16 Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. 17 A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. 18 Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. 19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. 20 Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».

🙏🙏🙏

Dzisiejsza niedziela jest zaproszeniem, by głębiej wejść w tajemnicę Trójcy Świętej. Intelektualnie nie da się Jej ogarnąć, ale możemy w Niej zamieszkać, zanurzyć się. Jako ochrzczeni w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, jesteśmy mieszkańcami Boga. Nie obcymi ani przychodniami, ale Jego dziećmi, uczestniczącymi w Jego życiu. On dziś nas zaprasza do zanurzenia się samym źródle tajemnicy Miłości.

Jacek Szymczak OP, "Oremus" czerwiec 2009, s. 33

🙏🙏🙏

W niezwykły sposób o Trójcy Świętej opowiadał w swoich kazaniach średniowieczny mistyk dominikański Mistrz Eckhart: „Ojciec śmieje się do Syna, a Syn do Ojca, śmiech przynosi przyjemność, przyjemność przynosi radość, a radość przynosi miłość”. Radość i szczęście Boga są tak wielkie, że pragnie się nimi dzielić z ludźmi. Ojciec, Syn i Duch Święty to wspólnota radości. Spójrzmy tak dziś na Boga. Uśmiechnijmy się razem z Nim i do Niego. Uśmiech też może się stać modlitwą. Niech nasze serca się rozweselą. Radujmy się ze swoim Panem (por. Mt 25, 21).

Ojcze, który mnie stworzyłeś, Synu, który mnie odkupiłeś, Duchu Święty, który mnie uświęcasz – Boże jedyny w Trójcy Świętej, napełnij moje serce prawdziwą radością, a twarz moją rozpromień uśmiechem, by była dla innych znakiem Twojej łaski.

 „Ewangelia 2018”
Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. Marka 10, 1 - 12

Nierozerwalność małżeństwa

1 Wybrał się stamtąd i przyszedł w granice Judei i Zajordania. A tłumy znowu ściągały do Niego i znów je nauczał, jak miał w zwyczaju. 2 I przystąpili do Niego faryzeusze, a chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. 3 Odpowiadając, zapytał ich: «Co wam przykazał Mojżesz?» 4 Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić». 5 Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. 6 Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: 7 dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę 8 i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. 9 Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela».
10 W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. 11 Powiedział im: «Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. 12 I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo».

🙏🙏🙏

Czy to Bóg łączy ludzi czy raczej oni sami się jednoczą? Pytanie to jest w oczywisty sposób bezsensowne, bo stawia fałszywą alternatywę tam, gdzie występuje jedność działania. Przyjaźń i miłość to dzieło łaski i współdziałających z nią ludzi. Czy można znaleźć przyjaciela inaczej niż będąc przyjacielem?

o. Błażej Matusiak OP, „Oremus” maj 2005, s. 87

🙏🙏🙏

Kościół niezmiennie odwołuje się do słów Jezusa o nierozerwalności małżeństwa. W dyskusji z faryzeuszami Mistrz z Nazaretu wyjaśnia, że trwała wspólnota życia, którą tworzą małżonkowie, była w planach Bożych od samego początku. Jedność męża i żony jest wolą Bożą, a nie tylko ludzkim wymysłem. „Tego więc, co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela!” (Mk 10, 9) – to punkt kulminacyjny wypowiedzi Jezusa. Słowa te słyszą małżonkowie podczas ceremonii ślubnej. Także dlatego, by nie patrzyli na wydarzenia ich życia tylko w kategoriach ludzkich, te bowiem bywają zwodnicze, ale spróbowali dostrzec w swoim byciu jednością zamysł Boży.

Jezu Chryste, Ty pragniesz uświęcić ludzką miłość i uczynić ją sposobem wypełniania woli Bożej. Wspomagaj małżonków w ich trudach. Wspieraj także i mnie, bym nigdy nie przyczynił się do rozpadu małżeństwa.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. Marka 14, 22 - 25

Ustanowienie Eucharystii

22 A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im, mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». 23 Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. 24 I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. 25 Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił [napoju] z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym».

🙏🙏🙏

W (...) czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego obchodzimy święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Wielbimy Jezusa, który złożył jedyną prawdziwie skuteczną ofiarę za nasze grzechy, a ustanawiając w Wieczerniku sakrament kapłaństwa, sprawił, że uobecnia się ona w sposób sakramentalny dla ludzi wszystkich narodów i pokoleń. Prosimy też, aby ci, którzy otwartym sercem przyjęli dar święceń, upodabniali się do miłosiernego i wiernego Arcykapłana, w którego kapłaństwie uczestniczą.

Mira Majdan, "Oremus" maj 2013, s. 116

🙏🙏🙏

Jezus Chrystus jest kapłanem, który składa Ojcu ofiarę z życia w naszym imieniu. Wybitny człowiek Kościoła kard. Charles Journet trafnie zauważył, że „nikt nie zdoła wejść w głąb tajemnicy, nikomu nie będzie dane poniekąd doświadczalne zrozumienie odkupieńczych zamysłów, o ile i jego samego nie trawi pragnienie zbawienia świata dla Boga”. W istocie, zrozumieć sens ofiary Chrystusa, Jego najwyższego, doskonałego i nieprzemijającego kapłaństwa, można tylko z sercem pełnym miłości.

Boże, Ty ustanowiłeś swojego Syna Najwyższym i Wiecznym Kapłanem, umocnij dziś w powołaniu i wierze wszystkich kapłanów, a zwłaszcza tych, dzięki posłudze których mogę karmić się Twoim słowem i doświadczać łaski w sakramentach świętych.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. MARKA 9,38 - 40

W imię Jezusa

38 Wtedy rzekł do Niego Jan: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami». 39 Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. 40 Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. 

🙏🙏🙏

Apostołowie widząc człowieka wyrzucającego złe duchy w imię Jezusa, zabronili mu, bo „nie chodził z nimi”. Kościół nieraz głosił Ewangelię w taki sposób, że sprawiał wrażenie „zadufanej w sobie społeczności żyjącej w getcie, związku zawodowego zbawionych, (...) oblężonej twierdzy” (ks. J. Pasierb). Obyśmy umieli cieszyć się przejawami mądrości, dobra i prawdy nie tylko w samym Kościele, ale także poza jego granicami. Cieszmy się, ilekroć dostrzegamy działanie Ducha Świętego.

o. Błażej Matusiak OP, „Oremus” maj 2005, s. 81

🙏🙏🙏

Bywają ludzie, którzy do Boga idą swoją własną drogą. Schodzą z wyznaczonych szlaków, bo im na nich zbyt ciasno. Zdarza się, że zepchnięci przez trudne życie z szlaku do nieba starają się dostać do niego bocznymi ścieżkami. Radzą sobie na własną rękę. Często błądzą po omacku, raniąc swoje stopy o ciernie i potykając się o wystające kamienie. Mimo to idą. Każda z takich osób jest głęboko ukryta w sercu Jezusa, który mówi do nas: „Nie zabraniajcie im!” (por. Mk 9, 39). Traktujmy ze zrozumieniem i szacunkiem tych, którzy idą do Boga swoją własną drogą.

Usuń, Panie, to, co zasłania mi oczy, bym mógł rozważać cuda Twego Prawa. Jestem pielgrzymem na ziemi, nie kryj przede mną Twych nakazów (Ps 119, 18-19).

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. MARKA 9,30 - 37

Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje

Jezus i Jego uczniowie przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: "Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie". Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać. Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był już w domu, zapytał ich: "O czym to rozprawialiście w drodze?" Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: "Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich". Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: "Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał".

🙏🙏🙏

„Przygotuj swą duszę na doświadczenie, nie zbaczaj z drogi, zaufaj Panu. Naśladować Chrystusa to znaleźć się na dobrej i zarazem trudnej drodze. Ci, którzy idą obok nas, nie są naszymi konkurentami, lecz braćmi, dziećmi Bożymi tak samo jak my. Zamiast spierać się między sobą jak niesforne dzieciaki, możemy ufnie, jak dzieci, przyjąć Chrystusa i każde Jego słowo.

o. Błażej Matusiak OP, „Oremus” maj 2005, s. 78

🙏🙏🙏

Tak wiele osób na całym świecie szuka we wstawiennictwie św. Rity ratunku w sprawach beznadziejnych. Dlaczego Rita jest święta? – zastanawiał się kiedyś św. Jan Paweł II. Z pewnością nie z powodu cudów, które pobożność ludzka przypisuje jej wstawiennictwu u Boga, ale dzięki normalnemu przeżywaniu jej codzienności. Choć miała porywczego męża, była ostoją spokoju, delikatności i domowego ciepła. Jako matka dwóch synów bała się, by po tragicznym zabójstwie ich ojca któryś z nich kierowany nienawiścią nie zechciał się mścić. Sama przebaczyła mordercom męża, doprowadzając do pojednania zwaśnionych rodzin. Po śmierci synów obrała życie mnisze, wiodąc je w zaciszu klasztoru przez czterdzieści lat. Doświadczyła szczególnej bliskości z cierpiącym Jezusem, czego znakiem była bolesna rana na czole.

Panie Jezu Chryste, św. Rita przez całe życie naśladowała Ciebie w miłości nieprzyjaciół, nosząc na swoim ciele znaki Twojej Męki, racz za jej wstawiennictwem udzielić mi łaski wytrwałego znoszenia przeciwności i wybaczania krzywd.

„Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. JANA 2,1 - 11

Pierwszy znak w Kanie Galilejskiej Kafarnaum

1 Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. 2 Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. 3 A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina». 4 Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? [Czy] jeszcze nie nadeszła godzina moja?» 5 Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». 6 Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. 7 Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». i napełnili je aż po brzegi. 8 Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli. 9Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego 10 i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». 11 Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

🙏🙏🙏

Maryja jest Matką Kościoła, ponieważ źródłem Jej macierzyństwa jest sam Bóg. Bóg jest Ojcem, ale jest też Matką. Zapominamy o tej prawdzie i zamykamy Boga w jednym męskim wyobrażeniu. To tak jakbyśmy mówiąc o człowieczeństwie, chcieli mówić tylko o mężczyznach. Wrażliwość Maryi w Kanie jest wrażliwością samego Boga; obecność przy krzyżu Syna jest obecnością samego Boga. Powinniśmy odkrywać tę prawdziwą Boską miłość, aby zmienić nasz stosunek do kobiet i mężczyzn, aby odzyskać naszą nową i głębszą tożsamość.

O. Andrzej Kuśmierski OP, "Oremus" kwiecień-maj 2007, s. 211

🙏🙏🙏

Pewien misjonarz pracujący w Afryce jechał zatłoczonym autobusem. Swoim zwyczajem wyjął brewiarz i zaczął się modlić. Wśród kartek znajdował się obrazek z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej. W którymś momencie zauważył, że siedzący obok pasażer z uwagą mu się przygląda. „Kto to jest?” – zapytał towarzysz podróży, wskazując palcem na wizerunek Maryi. Misjonarz, by nie wdawać się w dłuższą rozmowę z nieznajomym, odparł: „To moja Matka”. Mężczyzna spojrzał raz jeszcze na obrazek, później na twarz misjonarza i rzekł: „Wcale nie jesteś do Niej podobny”. Skoro zwracamy się do Maryi, nazywając ją naszą Matką, to warto też się zastanowić, czy nasza pobożność sprawia, że duchowo się do Niej upodabniamy.

Daj mi, o Boże, za przyczyną Matki, wyzwolenie z grzechów moich. Przemieniaj mnie łaską swoją, bym stawał się coraz bardziej skory pełnić Twą wolę, tak jak ją pełniła Maryja.

„Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. JANA 15,26 - 27 : 16,12 - 15

Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy 

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Gdy jednak przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On zaświadczy o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku. Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi."

🙏🙏🙏

SEKWENCJA

Przybądź Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.

O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.

W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.

Bez Twojego tchnienia,
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze.

Obmyj co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.

Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.

Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.

(Aklamacja)
Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości.

🙏🙏🙏

Posiadamy już pierwsze dary Ducha. To znaczy, że w nas rośnie i nabiera kształtu królestwo Boże, nowe stworzenie. Nie jesteśmy wygnańcami, ale dziedzicami; nie jesteśmy już poza Bogiem, ale w Jego domu, a On w nas. Dar Ducha Świętego świadczy o tym, że Bogu zależy na nas bardziej niż nam samym. On sam modli się w nas, gdyż my nie umiemy. Przenika nasze serca, abyśmy potrafili kochać. Właśnie dlatego strumienie ożywiającej wody Ducha Świętego mogą popłynąć z naszego wnętrza. Ta woda jest nowością dla świata.

O. Andrzej Kuśmierski OP, "Oremus" kwiecień-maj 2007, s. 199

🙏🙏🙏

Człowiek uczy się przez całe życie. Z wiarą jest podobnie. Jeśli staramy się żyć blisko Boga, dojrzewamy w poznaniu siebie i świata w świetle wiary. Coraz bardziej też odkrywamy, że poznawanie Boga jest największą przygodą życia. Ten rozwój wiary nie kończy się na ziemi, bo naszą prawdziwą ojczyzną jest niebo. W dojrzewaniu wiary Bóg nie zostawia nas samych. Duch Święty czuwa zarówno nad każdym z nas, jak i nad całą wspólnotą wierzących. Sprawia, że trwamy w jednej wierze. Uczy nas boskiego sposobu porozumiewania – języka miłości. Dba, byśmy rozumieli poznawaną prawdę, i wciąż objawia nam Chrystusa.

Przybądź, Duchu Święty, Duchu Prawdy, i poprowadź mnie do całej prawdy. Wlej w moje serce miłość i spraw, bym coraz bardziej upodabniał się do Chrystusa.

„Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

Słowa Ewangelii według świętego Jana 21,20 - 25

Odmienny los umiłowanego ucznia

Gdy Jezus zmartwychwstały ukazał się uczniom nad jeziorem Genezaret, Piotr, obróciwszy się, zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi i powiedział: "Panie, któż jest ten, który Cię zdradzi?" Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: "Panie, a co z tym będzie?" Odpowiedział mu Jezus: "Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, to cóż tobie do tego? Ty pójdź za Mną!" Rozeszła się wśród braci wieść, że uczeń ów nie umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: "Jeśli Ja chcę, aby pozostał, aż przyjdę, to cóż tobie do tego?" Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach, i on je opisał. A wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe. Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, jakie trzeba by napisać.

🙏🙏🙏

Duch Święty sprawia, że wyzwolenie, jakie przyniosła śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, staje się naszym udziałem. Uzdalnia nas ono do innego patrzenia na Boga, świat, drugiego człowieka i własne życie. Nie lękamy się już o siebie, nie zazdrościmy innym lepszego losu; bo jesteśmy świadomi własnego powołania. Każdy z nas może czuć się umiłowanym uczniem Jezusa.

Ks. Jarosław Januszewski, "Oremus" maj 2008, s. 46

🙏🙏🙏

Aby zrozumieć Pismo Święte, potrzeba modlitwy. Jest ona przywoływaniem Ducha Świętego, zamieszkującego w każdym konkretnym słowie. Ten sam Duch Boży, który niegdyś natchnął pisarzy biblijnych, może otworzyć ludzki rozum, by właściwie poznał i zrozumiał sens tekstów i opisanych wydarzeń. Święty Justyn, jeden z najstarszych pisarzy chrześcijańskich, w Dialogu z Żydem Tryfonem mówi jasno: „Ty zaś przede wszystkim módl się, by się przed tobą rozwarły światłości bramy, nikt bowiem ani widzieć, ani rozumieć nie może, komu zrozumienia nie da Bóg i Chrystus Jego”.

Panie Jezu, spraw, abym czytając słowa Pisma Świętego, zdołał poznać słowo, które kierujesz do mnie, i doświadczył zawartej w nim mocy.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. JANA 21,15 - 19

Piotr otrzymuje władzę pasterską

15 A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?» Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś baranki moje». 16 I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?» Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś owce moje». 17 Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?» Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» i rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje. 18 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». 19 To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. a wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»

🙏🙏🙏

Chrześcijańska wiara wypływa z przyjęcia nieskończonej miłości Boga, wyrażonej przez Jego krzyż i zmartwychwstanie. Kochać Jezusa to odwzajemniać tę miłość w bardzo konkretny sposób, każdego dnia naśladując Go i oddając swoje życie Bogu do dyspozycji. Uzdalnia nas do tego Duch Święty, który rozpala w nas miłość i obdarza prawdziwą wolnością zdania się na wolę Bożą.

Ks. Jarosław Januszewski, "Oremus" maj 2008, s. 427

🙏🙏🙏

Opisaną w Ewangelii scenę często nazywa się drugim powołaniem św. Piotra. Po raz pierwszy, jeszcze jako Szymon, został on wezwany przez Pana nad brzegiem Jeziora Galilejskiego, gdzie codziennie pracował przy połowie ryb. Wtedy zaczęła się jego droga ucznia. Po raz drugi, już po Zmartwychwstaniu, Jezus spotyka Piotra, powierzając mu ostatecznie misję pasterską. Odtąd przewodzić będzie owczarni Chrystusa, czyli Kościołowi. Jezus pyta apostoła o miłość, jakby chciał dać mu jasno do zrozumienia, że jej nie może mu zabraknąć. Wcześniej Piotr przekonał się boleśnie o swojej słabości. Zdradził Mistrza. Doświadczył upadku i upokorzenia, by nauczyć się ufać bardziej Bogu niż sobie samemu. Odtąd szedł pewnie drogą wiary, wiedząc dobrze, że zawsze może liczyć na obecność u swego boku Zmartwychwstałego.

Za wstawiennictwem św. Piotra Apostoła proszę Cię, Panie Jezu, za papieża, biskupów i kapłanów. Umocnij ich wierność Tobie i spraw, by wśród przeciwności i własnych słabości wypełniali misję, którą im powierzyłeś.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

SŁOWA EWANGELII w/g św. JANA 17,20 - 26

 Aby wszyscy stanowili jedno

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: "Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. I także chwałę, którą mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, że Ty Mnie posłałeś i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich".

🙏🙏🙏

Jednym z darów, które zmartwychwstały Jezus udziela Kościołowi przez swego Ducha, jest dar jedności. Jedność ta nie jest wynikiem ugody czy zgodności charakterów, lecz skutkiem przezwyciężenia grzechu, który zamyka ludzi w sobie. W tym właśnie objawia się moc Boga, że daje On człowiekowi zdolność do przekraczania samego siebie, do wielkodusznego wychodzenia ku innym i odnajdywania z nimi komunii.

Ks. Maciej Zachara MIC, "Oremus" Okres Wielkanocny 2004, s. 187

🙏🙏🙏

17.05 - Wspomnienie św. Paschalisa Baylon

Święty Paschalis Baylon - urodził się w Torre Hermoza w Aragonii (Hiszpania) 16 maja 1540 r. Kiedy miał 24 lata, wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Montfort w pobliżu Walencji. Z powodu zaniedbanego wyglądu nie chciano go przyjąć do klasztoru. Jednak wkrótce po przyjęciu przełożeni przekonali się o jego zaletach i chcieli doprowadzić go do kapłaństwa. Paschalis jednak błagał, by mógł pozostać bratem zakonnym - i tak też się stało. W klasztorze najbardziej cenił sobie zajęcie furtiana. Dawało mu to bowiem wiele okazji do znoszenia przykrości, do upokorzeń, a równocześnie do pełnienia posługi wobec potrzebujących. Paschalis miał szczególną cześć dla Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Po śmierci 17 maja 1592 roku działy się liczne cuda za Jego wstawiennictwem. Przez co już w kilkanaście lat po śmierci doczekał się wyniesienia do chwały ołtarzy: 29 października 1618 r został beatyfikowany. Jest patronem kucharzy, pasterzy i kobiet, które szukają męża.

🙏🙏🙏

Budowanie jedności, o którą Jezus modlił się przed Męką, trzeba zacząć od siebie. Całe nasze życie bowiem może mieć charakter ekumeniczny, to znaczy być miejscem spotkań z Chrystusem dla wszystkich ludzi na naszej drodze. Budowanie jedności to nie tylko postulat dla wielkich tego świata i liderów wspólnot religijnych. Ona zaczyna się od nas. To my, a nie oni, mamy być budowniczymi mostów łączących poróżnionych ze sobą ludzi. Dalecy jesteśmy od Chrystusowego pragnienia, jeśli zamiast łączyć, wciąż dzielimy tych, których On postawił obok nas.

Duchu Święty, źródło jedności, przyjdź, proszę, i zamieszkaj w moim sercu. Pomóż mi budować jedność w mojej rodzinie, wspólnocie, miejscu pracy i tam, gdzie żyję.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

Słowa Ewangelii według świętego Jana 17,20 - 26

Prośba za przyszły Kościół

20 Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; 21 aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. 22 I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno [stanowimy]. 23 Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś. 24 Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. 25 Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. 26 Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».

🙏🙏🙏

Andrzej Bobola (1591-1657) kapłan, jezuita, wędrowny misjonarz, głosił wiarę w czasach niezwykle trudnych dla Kościoła i ojczyzny. Duszochwat tak go nazywano; wielu doprowadził do pojednania z Kościołem. Całym sercem zabiegał, by wypełniała się Jezusowa modlitwa o jedność i oddał za to swoje życie. Ten święty patron uczy nas, że kiedy wewnątrz nas nie ma podziału, a nasze świadectwo chrześcijańskiej miłości jest jednoznaczne, wówczas sami stajemy się znakiem pociągającym innych do Chrystusowej owczarni.

ks. Jarosław Januszewski, "Oremus"; maj 2008, s. 77

🙏🙏🙏

Już od dawna naszej Ojczyźnie patronują Najświętsza Maryja Panna oraz dwaj święci biskupi męczennicy z początków jej dziejów: Stanisław i Wojciech. Do ich grona dołączył niedawno św. Andrzej Bobola, który wraz ze św. Stanisławem Kostką tworzy drugi krąg orędowników naszego narodu. Niezwykłe były losy św. Andrzeja, zarówno za życia, jak i po śmierci. Mając przed oczyma jego postać i słysząc słowa Modlitwy arcykapłańskiej, w której Chrystus prosi Ojca, by ci, którzy wierzyć będą w Niego, stanowili jedno, trudno oprzeć się wrażeniu, że dzisiejszy patron jest znakiem prorockim. Jego męczeńska śmierć była skutkiem konfliktów politycznych i religijnych, jednak jego kult przez wieki jednoczył ludzi różnych narodów i wyznań. Przelana krew św. Andrzeja jest przestrogą przed pokusą nienawiści do ludzi inaczej myślących, modlących się czy należących do innej nacji.

Ojcze Wszechmogący, razem z Twoim Synem i całym zastępem świętych męczenników wołam do Ciebie, prosząc o jedność w Kościele, w mojej Ojczyźnie i rodzinie. Niech Duch Święty pomaga mi przekraczać bolesne podziały.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła