Przypowieść o chwaście
24 Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. 25 Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. 26 A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. 27 Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: "Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?" 28 Odpowiedział im: "Nieprzyjazny człowiek to sprawił". Rzekli mu słudzy: "Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?" 29 A on im odrzekł: "Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. 30 Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza"».
🙏🙏🙏
Gdy dzieje się jakaś niesprawiedliwość, krzywda ludzka i ucisk, pytamy, jak to możliwe, że Bóg na to pozwala. Skoro jest miłosierny, to dlaczego godzi się na krzywdzenie jednych przez drugich? W przypowieści o chwaście Bóg z jednej strony objawia nam ważną prawdę o sobie, że jest cierpliwy w swoim miłosierdziu. Z drugiej ukazuje nam prawdę o człowieku, który nigdy nie jest do końca tylko dobry albo tylko zły. W każdym z nas jest i dobre nasienie, i chwast. Bóg, który zasiał w nas dobre ziarno, cierpliwie czeka, aż ono wzrośnie i wyda owoce pomimo naszego przywiązania do grzechu.
Joanna Woroniecka-Gucza, "Oremus" lipiec 2007, s. 125
🙏🙏🙏
Nieprzyjaciel pojawia się pod osłoną nocy, niepostrzeżenie zasiewa chwast pomiędzy pszenicą i znika. Zło najczęściej wchodzi w nasze życie ukradkiem. Nie od frontu, w blasku dnia, bo wtedy od razu byśmy się zorientowali, że coś jest nie tak. Ono wkrada się bocznymi drzwiami, po cichu. Zanim naprawdę zaatakuje, oswaja nas ze sobą, przyzwyczaja do drobnych nieuczciwości, dwuznacznych zachowań, nieliczenia się z drugim człowiekiem. Zło porozumiewa się szeptem, posługuje sekretem, staje w cieniu. Jak się przed nim bronić? Jezus daje konkretną wskazówkę: „Ten […], kto żyje w prawdzie, zbliża się do światłości, aby jego czyny były widoczne – jako dokonane w Bogu” (J 3, 21).
Duchu Prawdy, przyjdź, by rozświetlić ciemne zakamarki mojej duszy. Napełnij mnie światłem Jezusowej Ewangelii.
„Ewangelia 2018”
Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
