Podatek na świątynię
Mt 17,22-27
| |
22 Gdy w Galilei byli razem zebrani, powiedział do nich Jezus: "Syn Człowieczy odda się w ręce ludzi; 23 zabiją Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie". Wtedy bardzo się zasmucili. 24 Kiedy przyszli do Kafarnaum, podeszli do Piotra poborcy dwudrachmy i zapytali: "To wasz Nauczyciel nie płaci dwudrachmy?" 25 Odpowiedział: "Ależ tak". Gdy wszedł do domu, uprzedził go Jezus, mówiąc: "Jak myślisz, Szymonie? Od kogo władcy ziemi pobierają różne świadczenia i podatki? Od swoich synów czy od obcych?" 26 A gdy odpowiedział: "Od obcych", rzekł mu Jezus: "A zatem synowie są wolni. 27 Abyśmy jednak nie wywoływali ich oburzenia, idź nad jezioro, zarzuć wędkę i weź pierwszą wyciągniętą rybę. Po otwarciu jej pyszczka znajdziesz stater. Weź go i daj im za mnie i za siebie".
🙏🙏🙏
Skoro jesteśmy zobligowani do przestrzegania prawa ustanowionego przez człowieka, to tym bardziej powinniśmy zachowywać przykazania, których prawodawcą jest sam Bóg. Stwórca szanuje nasze wybory, choć najbardziej miłe Mu są uczynki miłości. Kierując się jej logiką, czynimy z naszych sumień prawdziwe sanktuaria. Możemy w nich spotykać się z Bogiem, który chce być obecny w naszej codzienności. Zaprośmy Go do niej. Niech Chrystusowe dzieło zbawienia wydaje w nas i poprzez nas obfite owoce.
Michał Piotr Gniadek, "Oremus" sierpień 2007, s. 60
🙏🙏🙏
Jezus nie tylko sam płacił podatek świątynny, ale wyraźnie zalecał to innym. Należy oddawać „cesarzowi to, co jest cesarskie, a Bogu to, co boskie” (Mt 22, 21). Co więcej, pośród Jego uczniów znalazł się poborca podatków, celnik Mateusz. W tym duchu św. Paweł w Liście do Rzymian wskazuje na konieczność podporządkowania się władzy, której się podlega. Podkreśla, że owo posłuszeństwo wynika z nakazu sumienia, a nie tylko z lęku przed karą. Dodaje również: „Każdemu oddajcie, co się mu należy: komu podatek – temu podatek, komu cło – cło; przed kim należy odczuwać lęk – lęk, wobec kogo szacunek – temu szacunek” (Rz 13, 7). Dla chrześcijanina nieuczciwe uchylanie się od płacenia podatków jest wykroczeniem moralnym i grzechem, a nie przejawem życiowej mądrości i sprytu.
Boże, Ty jesteś Panem wszechświata i wszystko, co jest, od Ciebie pochodzi i Tobie podlega. Oddal ode mnie pokusę nieuczciwości w sprawach społecznych, bym z poszanowaniem troszczył się o dobro wspólne.
Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
|