Przypowieść o zgubionej owcy
Jezus opowiedział faryzeuszom i uczonym w Piśmie następującą przypowieść:
„Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zagubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła».
Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia”.
🙏🙏🙏
Odpowiedzialność za ludzi, których Bóg mi powierzył, ma brać początek w Sercu Jezusa. Tam doświadczam, jaką wierną, cierpliwą miłością jestem umiłowany. Jezus do końca ludzkiego wędrowania po ziemi nie daje za wygraną. Ileż razy szukał mnie i z radością sprowadzał ze ścieżek zagubienia?! Doświadczenie tej miłości pozwala mi walczyć o tych, którzy odrzucają Bożą miłość. Daje mi cierpliwość i nadzieję, bo w Sercu Jezusa jest miejsce dla każdego. To Serce obiecuje wszystkie potrzebne mi łaski: pokój w sercu i rodzinie, pociechę w utrapieniach, schronienie w godzinie śmierci. To wszystko umacnia mnie w moim trudzie miłości na wzór Serca Jezusowego, szczególnie wtedy, gdy wydaje mi się, że ten ciężar niosę samotnie. Jeśli niebo raduje się z każdego nawróconego, to i moje serce ma prawo być przepełnione wielką radością.
Serce Jezusa, zbawienie ufających Tobie, bądź dla mnie źródłem tej miłości, która pociesza, przywraca nadzieję i prowadzi po Bożych ścieżkach. Niech moje serce będzie pełne radości z dzielenia się otrzymaną miłością.
Serce Jezusa, zbawienie ufających Tobie, bądź dla mnie źródłem tej miłości, która pociesza, przywraca nadzieję i prowadzi po Bożych ścieżkach. Niech moje serce będzie pełne radości z dzielenia się otrzymaną miłością.
„Ewangelia 2019”
ks. Janusz Lekan
Edycja Świętego Pawła
