EWANGELIA w/g św. JANA 14, 27 - 31a

Pokój zostawiam wam 

(J 14, 27-31a)

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał".

🙏🙏🙏

Miejsce Józefa to strefa cienia. Drugi plan w Bożym dramacie stawania się człowiekiem. Tylko ktoś, kto przyoblekł się w miłość, może trwać w tym miejscu bez buntu, służąc Maryi i jej Dziecku, zapewniając im byt ciężką pracą, czyniąc wszystko z serca jak dla Pana. Rozpoznać w Dziecięciu swojego Boga i przyjąć kruchość człowieczeństwa, nadać jej męskie rysy... Dyskretnie, bez rozgłosu to mistrzowski przekaz ojcostwa.

Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2009, s. 78

🙏🙏🙏

Obdarzam was samym sobą, tak można rozumieć słowa Jezusa: „Obdarzam was moim pokojem”. „On bowiem jest naszym pokojem” (Ef 2, 14). Odnaleźć pokój w Bogu to nasze powołanie. Pokój rodzi się z komunii, harmonii stworzenia ze Stwórcą. W sensie duchowym – zauważa benedyktyn John Main – pokój nie jest czymś, co możemy wywołać, ale czymś, w co musimy wejść. Tak jak pokoju na świecie nie da się wymusić siłą, tak i nie osiągniemy wewnętrznego pokoju, stosując jakąś formę przemocy wobec samego siebie.

Panie Jezu, przyjdź i zamieszkaj w moim niespokojnym sercu i pomóż mi odnaleźć w Tobie siebie.

„Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. JANA 14,21 - 26

Duch Święty nauczy was wszystkiego

Miłość objawiona

1421 Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie». 22 Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota*: «Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?» 23 W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. 24 Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.

Posłannictwo Ducha. Pokój

25 To wam powiedziałem przebywając wśród was. 26 A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy* i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.

🙏🙏🙏

Cuda dokonywane przez Apostołów nie polegają przede wszystkim na uzdrowieniach. Gdyby tak było, słusznie można by ich nazywać uzdrowicielami. Cuda polegają na tym, że Bóg pokazuje, kto jest dla Niego najważniejszy: kaleka o bezwładnych nogach, który dla nikogo nic już nie znaczył i był przegrany społecznie. Bóg nie objawia się światu w ogólności, lecz tym, dla których ten nic nieznaczący człowiek staje się najważniejszy. Bóg zamieszkuje w sercu tego, kto kocha jak On.

O. Andrzej Kuśmierski OP, "Oremus" kwiecień-maj 2007, s. 123

🙏🙏🙏

Duch Święty nie obdarza już natchnieniem świętych autorów w taki sposób, jak czynił to niegdyś, gdy powstawała Biblia. To, co miało być powiedziane o Chrystusie, zostało napisane. Dziś dzięki działaniu Ducha Świętego odczytujemy te słowa w Kościele, starając się, by przemieniały nasze życie. Dlatego Jezus, mówiąc o miłości, wiąże ją z zachowywaniem przykazań. Wiara chrześcijańska nie jest bowiem teorią, ale zasadą życia. Jeśli kochasz Chrystusa, to żyjesz Jego Ewangelią. Jeśli ją kwestionujesz, próbujesz opowiedzieć po swojemu. Nie przejmujesz się nią. Wówczas Twoja miłość do Boga staje się jedynie życzeniem, a nie rzeczywistością.

Duchu Święty, pomóż mi budować w moim życiu jedność między tym, w co wierzę, a tym, jak żyję. Oby Twoje słowo, Panie, było wzorem dla mojego życia.

„Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. JANA 15, 1 - 8

Kto trwa w Chrystusie, przynosi owoc obfity

1 Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który [go] uprawia. 2 Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. 3 Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. 4 Trwajcie we Mnie, a Ja w was [będę trwać]. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. 5 Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. 6 Ten, kto nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją zbierają i wrzucają w ogień, i płonie. 7 Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. 8 Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami. 

🙏🙏🙏

Chrystus utożsamia się z tymi, którzy w Niego wierzą. Winna latorośl nie jest bowiem czymś różnym od samego krzewu. Po raz kolejny wracamy do tajemnicy naszego chrztu, przez który staliśmy się jedno z Chrystusem i w którym otrzymaliśmy zbawienie. Owoce, o których mówi dzisiejsza Ewangelia, to przede wszystkim owoce tegoż zbawienia: wiara, wolność, miłość. Dzięki nim zachowujemy przykazania, to one pozwalają pokładać ufność w Bogu nawet wtedy, gdy nasze serce nas oskarża. Pamiętajmy o tym, że Bóg jest większy od naszego serca, jak również o tym, że Oskarżyciel to jedno z imion Złego.

O. Marek Rojszyk OP, "Oremus" kwiecień-maj 2006, s. 117

🙏🙏🙏

Kiedy kropla wody wpada do morza, wówczas się w nie zamienia, nie odwrotnie. Podobnie jest z duszą ludzką, jeśli zostanie pociągnięta przez Boga. Duchowe dojrzewanie polega na coraz ściślejszym zjednoczeniu z Chrystusem. Trafnie to doświadczenie opisał św. Paweł: „Żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20). Jeśli trwamy w Bogu przez wiarę, nadzieję i miłość, wówczas nasze życie nabiera nowego sensu. Obficie owocuje, to znaczy otwiera się na coś więcej niż tu i teraz. Każdy, kto doświadczył łaski zjednoczenia z Bogiem, wie, jak prawdziwe są słowa Jezusa z dzisiejszej Ewangelii: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15, 5).

Panie Jezu, Ty obiecałeś, że jeśli będę trwać w Tobie, spełnisz wszystko, o cokolwiek Cię poproszę. Daj mi i moim bliskim łaskę żywej wiary.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. JANA 14, 7 - 14

Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca 

(J 14, 7-14)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście". Rzekł do Niego Filip: "Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy". Odpowiedział mu Jezus: "Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła! Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię".

🙏🙏🙏

Jedna z najważniejszych nauk Jezusa: kto poznałby Jego samego, znałby także i Ojca. Nasze poszukiwanie Ojca nigdy się nie kończy, tak jak nie kończy się kontemplacja oblicza Chrystusa. Jak możemy poznać Chrystusa? Jedyny dostęp do Jezusa możliwy jest za pośrednictwem doświadczenia karmionego wiarą. Żyć jak Jezus, tym samym marzeniem, pragnieniem uwielbienia Ojca i tą samą bezwarunkową miłością. Nie ma innej drogi. Przeszli ją Apostołowie i dali jej wyraz w Piśmie. Ich słowa ukazują prawdziwego Jezusa.

O. Andrzej Kuśmierski OP, "Oremus" kwiecień-maj 2007, s. 113

🙏🙏🙏

Kto uczył się języków obcych, ten dobrze wie, że czasem bardzo trudno jest coś przetłumaczyć. Nie wszystko da się przełożyć i uczynić zrozumiałym. Bywa, że choć poznaliśmy znaczenie poszczególnych słów, to jednak umyka nam najgłębszy sens złożonej wypowiedzi. Bóg Ojciec posyła swojego Syna, aby przez Niego przybliżyć nam tajemnice królestwa Bożego. Uczynić bardziej zrozumiałym sposób, w jaki Ojciec porozumiewa się z Synem. „Słów, które mówię do was, nie wypowiadam od siebie” (J 14, 10). Oczywiście, nikt z nas nie jest w stanie pojąć tajemnicy życia Trójcy Świętej. To jednak, co jest nam potrzebne, abyśmy uwierzyli, Bóg przekazał przez słowa i czyny Jezusa.

Ojcze, spraw, abym dzięki działaniu Ducha Świętego przyjął i wypełnił Ewangelię, którą zostawił Twój Syn, Jezus Chrystus.

„Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. JANA 14,1 - 6

Ja jestem drogą, prawdą i życiem 

14. 1 Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? i we Mnie wierzcie! 2 W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. 3 A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. 4 Znacie drogę, dokąd Ja idę». 5 Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?» 6 Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. 

🙏🙏🙏

"Niech się nie trwoży serce wasze", w tych prostych słowach Chrystus nas uspokaja i zapewnia, że jest dla nas przygotowane miejsce w domu Ojca. Jednocześnie mówi o sobie, że jest naszą drogą, prawdą i życiem; już teraz, pośród tego wszystkiego, czym na co dzień żyjemy. To tu mamy Go szukać, to tu jest obecny. Obietnica wiecznego życia w żadnym stopniu nie jest pretekstem do ucieczki od rzeczywistości doczesnej, w której zostaliśmy postawieni.

Marek Rojszyk OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2006, s. 108

🙏🙏🙏

Zbliżając się do uroczystości Wniebowstąpienia, coraz częściej Ewangelie przywołują słowa, w których Jezus mówi uczniom o swoim odejściu. I nie będzie to wcale wycofanie się na zasłużoną emeryturę w zaciszu nieba. Jezus wyraźnie wskazuje na cel tego przejścia: „Idę tam, aby przygotować wam miejsce” (J 14, 2). Innymi słowy, jakby chciał nas zapewnić, że Jego misja nie kończy się wraz ze Śmiercią i Zmartwychwstaniem. On poprzedza nas w wędrówce do domu Ojca i daje nam słowo, że kiedy tam trafimy, będzie na nas czekał.

Panie Jezu Chryste obecny w słowie i sakramentach, które głosi i sprawuje Kościół, Ty jesteś drogą prowadzącą do Ojca. Ty jesteś prawdą, bo w Tobie mogę rozpoznać Jego oblicze. Jesteś też życiem, bo obdarzasz mnie miłością. Nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie.

„Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. JANA 13,16 - 20

Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje

13.16 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. 17 Wiedząc to, będziecie błogosławieni, gdy według tego czynić będziecie. 18 Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz [trzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. 19 Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście gdy się stanie, uwierzyli, że JA JESTEM. 20 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał».

🙏🙏🙏

Chrześcijanami nie stajemy się automatycznie, na mocy zwyczaju albo przynależności do kręgu kulturowego. Dopiero doświadczając działania łaski Bożej, oczyszczającej mocy przebaczenia, możemy przyjąć dar nowego życia. Przynależność do Chrystusa i Jego Kościoła wiąże się z uznaniem swoich słabości i potrzeby zbawienia; w żadnym wypadku nie jest aktem wywyższenia i oddzielenia od innych. Uczymy się tego przez całe życie jak Apostołowie, którym Pan obmywa nogi.

o. Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2009, s. 104

🙏🙏🙏

Po obmyciu nóg uczniom podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus wyjaśnia znaczenie tego gestu. Najpierw zachęca apostołów do miłości wzajemnej i sprawowania posługi w Kościele z pokorą i w duchu służby. Dalej jednak odnosi gest umycia nóg do misji, jaką powierza im do wykonania. Odtąd mają być głosicielami Ewangelii. Można potraktować te słowa jako zachętę dla nas wszystkich, którzy na różne sposoby życiem i słowem głosimy Chrystusa, byśmy czynili to z czystym sercem, z oddaniem, pokorą i szacunkiem wobec każdego człowieka.

Jezu Chryste, Ty podczas Ostatniej Wieczerzy dałeś mi przykład, jak mam Cię naśladować. Sługa nie jest ważniejszy od swego Pana, dlatego proszę Cię, udziel mi łaski pokory.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. Marka 16,15 - 20

Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu 

(Mk 16, 15-20)
Jezus ukazawszy się Jedenastu powiedział do nich: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie". Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

🙏🙏🙏

Św. Marek w spisanej przez siebie Ewangelii ukazuje Jezusa jako prawdziwego Syna Bożego. W przekazie tym najczęściej ogranicza się do prostego opisu czynów Jezusa, zwłaszcza Jego cudów, uzdrowień. Według tradycji Ewangelia św. Marka powstała jako zapis Dobrej Nowiny głoszonej przez św. Piotra. To nam uświadamia, że najpierw był Kościół, zrodzony z żywego słowa Chrystusa, a dopiero później słowo to zostało spisane. Z tego powodu Ewangelie są własnością wspólnoty Kościoła, która je objaśnia i interpretuje.

O. Marek Rojszyk OP, "Oremus" kwiecień 2006, s. 36

🙏🙏🙏

Jezus posyła swoich uczniów, by głosili światu Ewangelię. Co oznacza bycie posłanym? Dla niektórych to bycie gotowym, by wyruszyć w drogę. Stąd pewien stary zakonnik zachęcał swoich młodszych braci, by nie posiadali więcej, niż są w stanie unieść własnymi rękoma. Ale dla wielu bycie posłanym wcale nie oznacza podróżowania. Być posłanym to znaczy być od Boga dla tych, których spotykamy w życiu. Mąż jest posłany do swojej żony, a żona do męża, przyjaciel do przyjaciela, nauczyciel do uczniów. Mamy stawać się dla siebie słowem Boga, czyli Ewangelią.

Panie, poślij mnie, bym głosił Ewangelię całemu stworzeniu. Chcę pełnić Twoją wolę, którą jest uświęcenie. Uczyń mnie heroldem Twego miłosierdzia. 

„Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. JANA 10, 22 - 30

Moje owce słuchają mojego głosu 

10.22 Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. 23 Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. 24 Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!» 25 Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. 26 Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. 27 Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, 28 a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. 29 Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. i nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. 30 Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

🙏🙏🙏

Od odpowiedzi na pytanie: Kim jest Jezus? zależy stopień zaangażowania się w to, co głosi. Żydzi są zakłopotani. Widzą znaki, widzą Nauczyciela, ale wszystko jest inne, niż się spodziewali. Owce słuchają głosu pasterza, znają go, idą za pasterzem. Wątpliwości pojawiają się na rozstaju dróg, zmuszają do podjęcia decyzji. Wiara nie będzie się rozwijała, jeśli nie będzie podejmowany ciągle na nowo trud wyboru.

o. Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2009, s. 96

🙏🙏🙏

„Jak długo jeszcze będziesz nas trzymał w niepewności?” (J 10, 24). To pytanie oddaje stan ducha osób, które zmagają się z wyborem drogi życiowej lub stoją przed koniecznością rozeznania woli Bożej i podjęciem ważnej decyzji. „Powiedz nam otwarcie” – zdają się domagać od Boga co poniektórzy. Wydaje im się, że gdyby Bóg zostawił im w nocy na lodówce karteczkę z konkretnym poleceniem, że mają zrobić to lub tamto, to byliby szczęśliwi. Czasem takie osoby oczekują, że w rolę Boga wcieli się duszpasterz lub spowiednik. „Niech mi ksiądz powie, co mam robić”. Takie podejście do problemu rozeznania duchowego jest błędne. Ani Bóg, ani ktokolwiek inny za nas nie zdecyduje. Po to mamy wolną wolę, rozum i dary Ducha Świętego, byśmy dokonywali wyborów i byli za nie odpowiedzialni.

Panie Jezu, należę do Twojej owczarni. 

Pragnę być posłuszny Tobie, słuchać Twego głosu i iść za Tobą.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. JANA 12, 24 - 26

Ziarno, które obumrze, przynosi plon obfity

1224 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. 25 Ten, kto kocha swoje życie*, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. 26 A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.

🙏🙏🙏

Życie św. Wojciecha jest potwierdzeniem tego, że nie należy mylić błogosławieństwa Bożego z powodzeniem i pomyślnością. Po ludzku św. Wojciech poniósł porażkę. Nie powiodło mu się ani w biskupstwie, ani w życiu zakonnym, ani w pracy misyjnej. Jeżeli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Św. Wojciech, jak ewangeliczne ziarno obumierał już za życia w zawierzeniu Panu; dlatego jego śmierć przyniosła obfite owoce.

O. Marek Rojszyk OP, "Oremus" kwiecień 2006, s. 31

🙏🙏🙏

To przede wszystkim sam Jezus jest jak pszeniczne ziarno, które wrzucone w ziemię obumarło dla nas na krzyżu. Plonem jest życie wieczne. Ewangelia wyraźnie zachęca nas, byśmy w tym podobieństwie do pszenicznego ziarna naśladowali Chrystusa. Czynimy to przez zachowywanie Jego nauki i uczynki miłosierdzia. Jednak szczególnym sposobem pójścia za Nim jest męczeństwo za wiarę. Kiedy składa się najcenniejszy dar, samego siebie, na ołtarzu Chrystusa, jego ofiara zawsze wydaje obfity plon. Nie inaczej było ze św. Wojciechem, niestrudzonym misjonarzem i pasterzem, który w godzinie próby zaświadczył, że Bóg jest dla niego absolutnie na pierwszym miejscu.

Boże, Ty przez świadectwo życia i ofiarę świętych męczenników uczysz mnie, że powinienem miłować Ciebie z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich sił swoich. Uczyń mnie Swym wiernym naśladowcą, chcę być sługą jak Ty, mój Panie i Zbawicielu.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. JANA 10,11 - 18

DOBRY PASTERZ

 10.11 Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. 12 Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; 13 [najemnik ucieka], dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. 14 Ja jestem dobrym pasterzem i znam [owce] moje, a moje Mnie znają, 15 podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. 16 Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody i te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. 17 Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. 18 Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».

🙏🙏🙏

Jesteśmy wdzięczni Bogu za to, że staliśmy się Jego dziećmi, że On, jako Dobry Pasterz, znając nas i kochając, zgromadził nas w swojej owczarni. Każda Eucharystia, sprawowana wspólnie z innymi, nam o tym przypomina. Jednocześnie, jako owczarnia Chrystusa, chcemy dzielić ze swym Pasterzem Jego troski. Między innymi tę, aby też inne owce przyprowadzić do owczarni. Dlatego nie zamykajmy się w poczuciu zadowolenia, ale bądźmy gotowi, aby Dobry Pasterz poprzez naszą miłość, wrażliwość i ofiarność szukał i odnalazł tych, którzy zaginęli.

O. Marek Rojszyk OP, "Oremus" kwiecień 2006, s. 90

🙏🙏🙏

Czytanie z Pierwszego listu świętego Jana Apostoła.

Najmilsi: 
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to ujawni, będziemy do Niego podobni; bo ujrzymy Go takim, jakim jest. 

Oto słowo Boże. 

🙏🙏🙏

Owce idą za głosem pasterza, czasem we mgle czy deszczu. Może nawet go nie widzą. Wystarczy, że słyszą jego głos, który znają. Przestraszone dziecko przestaje płakać, słysząc głos matki: „Jestem tu, nie bój się”. Warto się zastanowić, czyj głos jest dla mnie ważny, w czyich słowach odnajduję szczęście, pokój, czuję się bezpiecznie. Głos, któremu można zaufać, rodzi się z miłości. Odkryć powołanie to usłyszeć taki głos. „Bądź przy mnie”– mówią kochający się ludzie. „Pójdź za mną” – mówi Jezus, zapraszając do stania się Jego uczniem.

Panie Jezu, wśród wielu różnych dźwięków i słów, które codziennie mnie otaczają, daj mi usłyszeć Twój głos. Ty jesteś moim pasterzem. Znasz mnie i wiesz, że wciąż kocham Cię za mało.

„Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła

EWANGELIA w/g św. Jana 6,55, 60 - 69

CHLEB ŻYWY

6

55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 60 A spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, wielu mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?» 61 Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? 62 A gdy ujrzycie Syna Człowieczego, jak będzie wstępował tam, gdzie był przedtem? 63 Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda*. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. 64 Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą». Jezus bowiem na początku wiedział, którzy to są , co nie wierzą, i kto miał Go wydać. 65 Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca». 66 Odtąd wielu uczniów Jego się wycofało i już z Nim nie chodziło. 67 Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?» 68 Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. 69 A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga*».

🙏🙏🙏

Tłum, który szedł za Jezusem po rozmnożeniu chleba, zaczyna topnieć. Jego nauczanie dla wielu wydaje się niemożliwe do zrozumienia i do przyjęcia. Łatwo wielbić Pana, gdy je się darowany chleb i widzi cuda. Trudniej pójść za Nim, gdy jest odrzucany i mówi o krzyżu. Jednak tylko On ma słowa prawdziwego życia. Słuchajmy ich dzisiaj i błagajmy Boga o prawdziwą wiarę, byśmy się nie cofnęli, lecz wytrwale szli za Chrystusem do końca.

Ks. Michał Kozak MIC, "Oremus" kwiecień 2010, s. 76

🙏🙏🙏

„Wśród was są jednak tacy, którzy nie wierzą” (J 6, 64). Wiara domaga się ciągłej współpracy z łaską. W życiu człowieka mogą się pojawić trudności w wierze. Pierwszą z nich są wątpliwości. Często wynikają one nie tyle z rozumowego zakwestionowania jakichś prawd, ile z utraty bliskiej więzi z Chrystusem, zaniedbania modlitwy, życia sakramentalnego (zwłaszcza regularnej spowiedzi i przystępowania do Komunii św.), lektury Pisma Świętego. Gdy taki stan trwa dłużej, pojawia się osłabienie wiary, a w końcu jej całkowita utrata, powiązana najczęściej z trwaniem w grzechu.

Panie Jezu, przepraszam Cię za moje zaniedbania życia duchowego. Za lenistwo, niepoświęcanie czasu na modlitwę i duchową lekturę, za wszelkie formy lekceważenia wskazań Ewangelii. Proszę, umocnij moją wiarę.

 „Ewangelia 2018”

Autor: O. Jarosław Krawiec OP

Edycja Świętego Pawła