Powrót do Galilei
43 Po dwóch dniach wyszedł stamtąd do Galilei. 44 Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie. 45 Kiedy jednak przybył do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto.
Syn dworzanina
46 Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A w Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. 47 Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna: był on bowiem już umierający. 48 Jezus rzekł do niego: «Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie». 49 Powiedział do Niego urzędnik królewski: «Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko». 50 Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i szedł z powrotem. 51 A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. 52 Zapytał ich o godzinę, o której mu się polepszyło. Rzekli mu: «Wczoraj około godziny siódmej opuściła go gorączka». 53 Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, o której Jezus rzekł do niego: «Syn twój żyje». I uwierzył on sam i cała jego rodzina. 54 Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei.
+++
Wielki Post to czas nawrócenia, odkrywania trudnej prawdy o sobie, a to bywa bolesne i może przyprawiać o smutek. Bóg jednak nie chce naszego smutku, a droga nawrócenia nie jest niczym innym, jak drogą do radości. Jesteśmy powołani do radości, która nie jest zależna od naszych emocji, samopoczucia, sukcesów itd. Jest to bowiem radość, która jest darem Boga, która jest udziałem w Jego radości i nie opuszcza nas nawet w momentach cierpienia.
Maciej Zachara MIC, "Oremus" Wielki Post i Triduum Paschalne 2003, s. 107-108
+++
Gdzie, jeśli nie w szpitalu, człowiek styka się ze śmiercią w sposób tak bezpośredni. Jeśli nie ze swoją, to z czyjąś. Z powolnym przechodzeniem przez jej wrota z życia do życia. Śmierć jak akuszerka pomaga narodzić się do wieczności. Wielu świętych czekało na ten moment, wierząc, że kiedy nadejdzie, urodzą się na nowo w królestwie Bożym. Spośród licznych cudów Jezusa uzdrowienia i wskrzeszenia są szczególnym znakiem panowania Boga nad życiem i śmiercią. Tak objawia się Jego Boża wszechmoc. Jezus uzdrowił syna urzędnika królewskiego swoim słowem. „Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego” (Łk 1, 37).
Panie Jezu, Ty nigdy nie odmawiasz pomocy tym, którzy się do Ciebie uciekają. Wejrzyj na wszystkie ciężko chore dzieci i ich cierpiących rodziców. Umacniaj ich swoją łaską i przemieniaj miłością. A mnie, proszę, przymnóż wiary.
„Ewangelia 2018”Autor: O. Jarosław Krawiec OP
Edycja Świętego Pawła
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz